Raleighvallen

Even een berichtje van mij. Het gaat erg goed en Teun is hier ook alweer een week. Afgelopen weekend zijn we op trip geweest naar de Raleighvallen. We werden vrijdagochten om kwart over 5 opgehaald met een busje. We vertrokken naar het plaatsje Boskamp ongeveer een uur rijden vanuit Paramaribo. We zouden vanuit daar met de boot naar de Raleighvallen vertrekken. Het zou een boottocht van ongeveer 7 uur worden. We kwamen rond 7 uur aan in Boskamp alleen onze bootsman was er nog niet. Om 10 uur was hij er nog niet. Dus volgens Surinaamse begrippen was hij ook erg laat. Ruben (regeld de tripjes)en Gracita (de kokkin) waren er dan ook niet over te spreken. Zeker omdat er ook al problemen waren met het huis waar we zouden slapen. Na lang bellen is er geregeld dat wij ook heen met het vliegtuig zouden gaan. Terwijl wij voor 1 vliegreis hadden betaald.
Na alle drukte was het eerst tijd om te eten. Echt de Surinaamse keuken is echt zo lekker! We kregen nu een heerlijke zelf gemaakt huzarensalade. Na de korte lunchpauze reden wij weer naar Paramaribo. Om half 2 waren wij het het vliegveld in Zorg en Hoop. Dat is een klein half uurtje van mijn huis. Dus na 9 uur laten waren we weer 30 min van mijn huis.

Toen we het vliegtuig zagen, hielden we wel even onze adem in. Het vliegtuig had meer weg van een afgekeurde schoolbus met vleugels (je kreeg spontaan het nummer van de Flying Docters in je hoofd), maar na een heftige vlucht kwamen we na driekwartier aan op de Raleighvallen. Omdat er problemen waren met het huis waar we zouden slapen kregen we een luxer accomodatie toegewezen. Het was echt schitterend want je had 3 muren van hout. De voorkant was gewoon open dus je had het gevoel dat je in de buitenlucht sliep. Vanuit onze slaapkamer had je uitzicht op de rivier en de jungle. Die dag hebben we verder niet zoveel meer gedaan. Ja we hebben wat gezwommen en nadat Teun de hangmat had opgehangen op onze kamer hebben we ook nog een poosje gechilled.

De tweede dag werden we wakker met een prachtig uitzicht. De mist trok op uit de jungle en op de achtergrond hoorde je brulapen. Die beesten kunnen ect veel kabaal maken. Na het ontbijt hebben we een wandeltocht gemaakt door de jungle en we kwamen uit eindelijk bij de waterval ook wel de moederval
genoemd. Omdat het de jungle pad al een aantal dagen niet meer gebruikt was moest onze gids eerst me zijn kapmes de paden vrijmaken. Je moest je ook goed vast houden bij het pad omdat alles glibberig was van de regen. Bij een steil stuk dacht ik een veilig boom vast te kunnen pakken zodat ik over gladde stenen naar beneden kon. Alleen wanneer ik een harde boomtak verwachtte pakte ik een glibberig iets vast waar ik zachtjes iets voelde kloppen. Ik had een hele vieze grote boomkikker vast! Zo dat was ff schrikken! De gids en Teun moesten erg lachen want mijn reactie was vrij heftig. (maarja kom op, een KIKKER ZO GROOT ALS MIJN HAND!!)
De Moederval was erg mooi, het was niet echt een waterval maar een grote stroomversnelling over veel rotsen. De gids vertelde allemaal interessante dingen, vooral over de medicijnen die je in het woud kan vinden. Jodiumbomen, knoflookbomen, bomen tegen malaria, boskoffiebomen, wierrookhars enz.
Terug hebben we nog lekker bij de rotsen tussen de stroomversnelling gezeten. Dat was echt relax. Daarna had Krasita heerlijk gekookt, Teun kon er geen genoeg van krijgen. Hij is zeker wel 4 kg aangekomen als hij terug is.

Zondag gingen we de Voltzberg beklimmen. Eerst was het 7,5 km door de jungle sjouwen. Het pad was op veel plekken onbegaanbaar. Door de heftige regen waren veel bomen om gevallen. Ook moesten we door kreekjes en langs grote mierennesten. Het was echt een tof avontuur! Na 5 km kwamen we op een plateau. Het leek alsof iemand ineens hier asvalt had gelegt, zo raar! Maar het is allemaal vulkanisch materiaal. We konden daar ook goed de Voltzberg zien, we konden ons niet voorstellen dat je die kon beklimmen, zo steil!! Zeker omdat we helemaal geen materialen hadden.
We hebben het toch allebei helemaal beklommen! Samen met nog 2 andere en de gids. De rest durfde niet. Het was echt zo stijl! Eigenlijk durfde ik ook niet, maar mijn koppigheid won het van mijn hoogtevrees. Op de foto's kan je goed zien hoe stijl het is.
Boven de berg kon je goed over het regenwoud kijken, we zagen ook dat er een bui aan kwam. Dus we moesten snel naar benenden. Dat viel niet mee.

Eenmaal weer in de jungle begon het te regenen. De gids was waarschijnlijk van suiker, want hij rende zo'n beetje terug naar de rivier. Het was echt heel zwaar want het was echt zo vochtig! Er waren wat mensen gevallen en ik had mijn enkel verstuikt, maar de gids stopte niet. Gelukkig had ik goede schoenen aan en had ik daar veel steun aan. Doordat het zo hard regende en we nu niet over de kreekjes maar door de kreekjes gingen, waren onze sokken nat. En je weet wat dan betekend. Natte sokken + schuren in je schoen = BLAREN!! En ja hoor, ik had mijn hele voeten al na 3 km open liggen. Doordat mijn sokken nat waren werd het alleen maar erger.
Om 3 uur waren we weer drijfnat bij het begin van de tocht. Iedereen was nat en had het koud. Maar de boot kwam pas om half 5. Dus we hebben daar 1,5 uur in de koude regen gezeten.
Gelukkig stond de koffie, thee en alcohol klaar toen we weer bij het huis waren. Krasita had weer heerlijk gekookt! 's Avonds hebbenwe een holle boom gevonden met vleermuizen en in onze kamer zat een hele grote gekko! Ik moest hem even 'voeluh' en heb hem dus ook aangeraakt, maar dit keer niet perongeluk zoals bij de kikker.

Maandag hebben we eerst de doodskopaapjes gevoerd. Deze beestjes zaten elke ochtend op ons te wachten. Ook hebben we in een ander huis een grote vogelspin gezien. Daarna hebben we nog lekker gezwommen, want het was nu weer mooi weer. Daarna werden we op gehaald met het vliegtuig. Deze was nog kleiner dan de vorige! Hier konden maar krap 6 mensen in!

Vandaag (woensdag) heb ik afscheid genomen van mijn leerlingen. Het was een erg moeilijke dag. Veel leerlingen hadden cadeatjes voor mij meegenomen. Sieraden, kleding, mokken, kaarstjes enz. Jammer genoeg past niet alles in mijn koffer. Ik vond het echt moeilijk zeker omdat Abiël terug kwam rennen toen ik net weg wilde, hij had toch nog snel een cadeautje voor mij gehaald. Dus ik kreeg een dikke knuffel van hem terwijl ik met tranen in mijn ogen stond. Juf Marleen kreeg van mij ook allemaal cadeatjes. Zo stond zelf ook met tranen in haar ogen.
Morgen neem ik afscheid van de leraren. Nouja ik hem gezegd dat ik geen afscheid meer wilde, 1 was genoeg.

Vrijdag gaan we weer naar de binnenlanden. Dit is volgens iedereen 1 van de mooiste tripjes die je kan doen, en wij gaan gewoon 4 dagen!!
Het is voor mij heel dubbel om terug te gaan. Ik mis jullie allemaal wel, maar ik moet ook veel achterlaten..

Sorry dat ik niet bel (dit geldt vooral voor Irene), maar mijn mobiel heeft het begeven. Ook mijn Nederlandse simkaart. Mijn mobiel laat die dingen crashen volgens mij.