Sky diven

Vandaag was het zo ver. Ik ging sky diven! (Het verschil tussen parachute springen en ski diven is dat je met sky diven een langere vrije val maakt.) De hele dag was ik eigenlijk helemaal niet zenuwachtig, ik liet het een beetje over mij heen komen. Juf Marleen maakte wat grapjes toen ik wegging zoals: “Je was een prima stagiaire en leuk je gekend te hebben.” Mijn leerlingen vertelden mij “Juf ik zag laatst een film op tv waar mensen ook gingen parachute springen:” Dus ik “Goh wat leuk!” Nouja, niet zo leuk, want in de film ging de parachute niet open. Dat zijn de goede verhalen hè?

Nouja op de Zanderij aangekomen (het vliegveld in Suriname) moesten we meteen ondertekenen dat we wisten dat er risico’s waren en dat zij niet aansprakelijk waren. Zo hé, dat werkt geruststellend…
Ik kreeg een hele korte uitleg voordat ik in het harnas werd gehesen. De man die mij erin hees stelde zich voor, hij heette Erik en hij was een Belg. “Hmm zou ik nu een Belgen grapje maken? Misschien was dit toch niet de juiste timing”
Heldhaftig liep ik naar het vliegtuig, dat liep trouwens niet zo makkelijk. Dat harnas zit tussen je benen, helemaal boven aan. Het leek net of je ene luier om had ofzo. Ik zat voorin in het vliegtuigje bij de klep. Lekker knus tussen de benen van de Belgische man. Zo je zit echt helemaal aan elkaar geklemd. Tijdens het opstijgen en vliegen ging de klep niet helemaal dicht zodat je naar buiten kan kijken. Omdat ik dichtbij de klep zat, dacht ik er eerst aan dat ik eruit zou vallen. Maar dat gebeurde gelukkig niet.
Mijn medespringer schreeuwde in mijn oor wat de bedoeling was. Ik moest met mijn bekken naar voren staan, zodat mijn benen tussen die van hem kwamen en mijn hoofd moest ik op zijn schouders leggen. Als hij op mijn schouders tikte mocht ik mijn armen los laten en ‘zweven’ in de lucht.
Tijdens het stijgen draaide het vliegtuig heel erg. Op een gegeven ogenblik was de horizon verticaal! Hier werd ik echt een beetje misselijk van, dus ik keek maar ff naar mijn voeten.
De tijd was nu gekomen dat we mochten gaan staan. Dat op staan ging nog niet zo heel makkelijk, wat je zat dus strak aan elkaar gegespt. Het vliegtuigje begon weer te tollen, maar nu kon ik mij nergens aan vast houden. Om het nog leuker te maken, was de klep nu ook naar beneden. Ik stond dus te wankelen op het randje. Voor mij sprong Linda het vliegtuigje uit met een salto. Ik begon nu toch een beetje te twijfelen. Maar mijn medespringer, liep naar voren. Ik had niet veel keus om ook te lopen. Stapje voor stapje richting de afrond. Alles in mijn lichaam smeekte en schreeuwde niet te springen. Maarja de 80 kg achter mij sprong, en omdat ik voor hem stond, had ik geen keus…daar ging ik. Met 200 km/u viel ik richting de aarde!!

Zo wat was dat gaaf!! Eerst een vrije val door de wolken (lees nat!!). Erik begon op mijn schouders te tikken, maar ik reageerde er niet eens op. Ik was nog druk bezig mijn mond dicht te houden! Ik voelde me net Max, wanneer hij met zijn kop uit het raam stak tijdens een auto ritje. Zo erg klapperden mijn wangen. Nog een keer getik op mijn schouders. Owja ik mocht mijn armen spreiden! Echt waar, het was zo gaaf. We hadden nu mooi uitzicht over de jungle. Weer twee tikken op mijn schouders, ik moest mij weer aan het harnas vasthouden omdat de parachute los ging. Met een ruk werden we weer omhoog getrokken. Het dalen ging sneller dan ik dacht, met 20 km/u ging je naar beneden. Ik mocht zelf ook ff sturen, dus ik ruk enthousiast aan de rechter lus. Met een scherpe cirkel gingen we rechtsom.. Zo daar werd ik ff misselijk van! Gelukkig nam Erik het over. Hij vertelde dat ik mijn benen op moest trekken met de landing zodat hij eerst op de grond kon staan. Benen?...had ik die nog..? Ik had er helemaal gen gevoel meer in! Dus dat werd een fraaie knielanding. Met een charmante buiging knielde ik op de grond met me snuit bijna in het zand. Zo de Paus had me dat niet beter kunnen na doen!
Trillend om mijn benen, liep ik naar de camera. Ik had zoveel adrenaline in mijn lijf! Ik voelde alsof ik een trip naar Mars had overleefd. Zo sta ik trouwens ook op de foto :).

Om een beetje het idee te krijgen wat ik deed, bekijk deze link eens:
http://nl.youtube.com/watch?v=udxmoHrcLDg

Op de grond kregen we ook te maken met een kleine aardbeving. Dat voelde echt bizar aan! De grond schudde van links naar rechts. Net of je op een matje stond die iemand met een ruk probeerde weg te trekken. Alleen dan snel een paar keer achter je aan. Gelukkig was het maar een kleine schok.

Al met al dit is een aanrader voor iedereen!!